Obalamy mity i rozwiewamy wątpliwości

Mit pierwszy: osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą nie podlega ochronie przewidzianej w RODO.

Mit drugi: dane pracownika to nie dane osobowe, bo jego adres e-mail znajduje się na stronie firmy (imię.nazwisko@firmaXYZ).

Mit trzeci: dane osobowe publicznie dostępne nie podlegają ochronie przewidzianej w RODO.

Dlaczego to mity? Ponieważ RODO nie zawiera w swej treści takich wyłączeń. Wręcz przeciwnie – w przypadku pozyskania danych osobowych ze źródeł publicznie dostępnych jesteśmy zobowiązani spełniając obowiązek informacyjny wskazać z jakiego źródła je pozyskaliśmy, a adres mailowy w domenie firmy jednoznacznie identyfikuje konkretną osobę fizyczną, co przesądza o kwalifikacji tych danych jako danych osobowych.

Wątpliwość pierwsza: Czy adres IP komputera to dana osobowa?

Wątpliwość druga: Czy numer PESEL to dana osobowa?

Wątpliwość trzecia: Czy numer telefonu to dana osobowa?

Niestety wykładnia przepisów prawa nie jest tutaj jednoznaczna. Wskazane powyżej dane mogą być kwalifikowane jako dane osobowe ale nie zawsze muszą. Kiedy mogą być kwalifikowane? Wtedy, gdy są powiązane z innymi danymi identyfikacyjnymi, które umożliwią identyfikację fizycznej osoby np. konkretnego Jana Kowalskiego. Samu numer telefonu czy adres IP nie identyfikuje od razu osoby jednak przy odrobinie wysiłku można ustalić tzw. użytkownika końcowego a co za tym idzie osobę fizyczną. Z tego powodu lepiej jest chronić takie dane podobnie jak inne dane osobowe i tak samo je kwalifikować.

A czy sam wizerunek osoby jest już daną osobową?

Absolutnie tak! Przepisy RODO jednoznacznie wskazują, że wizerunek osoby, podobnie jak jego odcisk palca oraz dane biometryczne jest daną osobową i należy ją chronić. Idąc dalej należy mieć podstawę prawną, aby takie dane przetwarzać, gdyż utrwalanie wizerunku musi mieć uzasadniony cel.